Re: Tego nie piszš w podręczniku do rysunku technicznego

Pani Szyburska (dla nie wtajemniczonych -- nauczycielka fizyki) wspominała, że Twoje samoloty latały znakomicie. Więc wierzę, że były niezwykłe, skoro pamiętała je po tylu latach. A tu okazuje się, że to nie Twoja zasługa, tylko formatu A :)

Czyżby Turniej Młodych Fizyków? Roku nie pomnę, 97 albo 98.
Raczej marnie niestety. Mniej więcej tyle co żelazko. Z moich doświadczeń wychodziło, że można przy odrobinie staranności i pomyślunku usyskać doskonałość koło 12-15 ze zwykłej kartki A4.
pzdr Dino

Nie uwierze poki nie zobacze :-)
pozdrowienia
krzys
ps. nam tez sie wydawalo, ze jest sporo ponad 10, ale lot na dluzszym dystansie rozwiewal zludzenia...

myszek snipped-for-privacy@lodz.tpsa.pl> napisał(a):
Doskonałosć , to jak rozumiem , jest odległosć jaką przebedzie model przy jednostkowej utracie wysokosci. Aby mozna było porównać loty trzeba ustalić jednakową siłę wyrzutu i optymalny kąt natarcia. Jak zmierzyć drogę modelu meandrujacego?
Pozdrawiam WM

Przy odrobinie wprawy mozna dobrac taka sile i kat, zeby tor lotu byl od samego poczatku prostoliniowy. Nie jest to zbyt dokladne (zwlaszcza ze kazdy model ma odrobine inne obciazenie powierzchni wiec i inna predkosc lotu), dlatego dopiero proba na dlugim dystansie - sala gimnastyczna i jakies podwyzszenie ;-) - daje wiarygodne wyniki.
Trzeba tak wyregulowac zeby lecial prosto :-)
pozdrowienia
krzys
ps. dziewczyny zawsze podrywalem na taki samolocik, ktory rzucony z calej sily robi petle. Petla wychodzila zawsze, podryw duzo rzadziej ;-)

myszek napisa³(a):
Mo¿e siê okazaæ ,¿e zwiniêty papier w kulkê i wyrzucony z ogromn± si³± bêdzie mia³ najlepsz± doskona³o¶æ :-) Zw³aszcza jak samolocik wbi³ siê w kok :-)
Pozdrawiam WM

Wasze ¿artuje ! To nie na tym "polega" doskona³o¶æ aerodynamiczna. Trzeba uwa¿aæ "jak" sie ¿artuje M³odzi czytaj± i mog± sobie wyrobiæ niew³a¶ciwe pojêcie o doskona³o¶ci aerodynamicznej, która nie zale¿y od prêdko¶ci ruchu/lotu bry³y ( przy podd¼wiêkowych). Tak dla obja¶nienia, to mo¿na powiedzieæ ¿e doskona³o¶æ aerodynamiczna to stosunek wspó³czynników : Cz do Cx dla okre¶lonego / danego k±ta ustawienia bry³y ( p³ata, samolotu, ...) do kierunku ruchu, do kierunku strugi op³ywaj±cego j± p³ynu. Jak kto¶ pamiêta szkolne szybowce, ABC-ki, SG-ki to one mia³y doskona³o¶æ oko³o 12-tu. Ale to by³y eta¿erki pe³ne olinowania jak Dar Pomorza. Pozdr. W.

Problem jest w tym, ¿e nie ma byæ s³y wyrzutu, bo to jest napêd. A chodzi o doskona³o¶æ w locie ¶lizgowym. Rozwi±za³em to w najprymitywniejszy sposób: wypuszcza³em samolocik bez prêdko¶ci pocz±tkowej - sam nabiera³ prêdko¶æ.
Tu mi siê przypomina TMF i zupe³na nieznajomo¶æ, co to jest k±t natarcia. To _nie jest_ k±t pod jakim zostaje samolocik wyrzucony.
Dino
-- ResAlamos ¦ci¶le Tajne Laboratorium rzeczy powszechnie dobrze znanych lecz wci±¿ odkrywanych na nowo w budowie

On Tue, 22 Jun 2004 21:36:59 +0200, "Dino" prawidlowe podejscie .. ale wynik zanizony. Trzeba bylo miec duza i wysoka sale :-)
J.

Dino <din0@[WYTNIJTO].gazeta.pl> napisał(a): Może wystarczy warunek aby prędkość początkowa była równa końcowej?
Czy ja to pisałem?
Ja myślałem o kącie pomiędzy kierunkiem ruchu i płaszczyzną płata nośnego. A Ty o czym?
Pozdrawiam WM

J.F. ma racje - to zafalszowuje wynik.
Czepiasz sie :-) To znaczy oczywiscie masz racje, a wynik zalezy od kata wyrzutu. Ale sie czepiasz.
pozdrowienia
krzys
ps. przyslalbys na priva jakis schemat swojego rekordowego? Odwzajemnie sie :-)

Odpowiem tutaj na wszystkie 3 zarzuty.
Nie zafałszowuje, jeśli mierzy się wysokość od momentu gdy samolocik zaczyna lecieć, a nie nurkować. Mieliśmy do dyspozycji dość dużą salę gimnastyczną, gdzie akurat malowali sufit, czy żarówki wymieniali - nie pamiętam, ale stało rusztowanie. Dyrektor osłupiał, gdy się dowiedział, że narażamy swoje młode życie w celach naukowych (sam był fizykiem).
Zależy??? Kąt natarcia, to kąt między kierunkiem napływu strug a cięciwą płata. Zalęzńość jest więc tylko chwilowa podczas wyrzucania. Dalej samolocik, jak prawdziwy szybowiec ustawia się w zależności od wyważenia i ustawienia powierzchni sterujących.
Wlodzimierz wrote: nie wystarczy. Wygooglaj hasło "biegunowa szybowca"
Podejrzewam, że nawet gdyby mi się chciało narysować, byłbyś rozczarowany. Konstrukcja była najprostsza z możliwych (pomijając tzw "strzałę". Problem "doskonałego" daje się rozwiązać w kilku krokach. Po pierwsze, należy go zrobić starannie i symetrycznie. Tak, zeby później nie było konieczne wyginanie jakiś sterów. Po drugie, kartka jest cienka, więc skrzydło zachowuje się jak "płaska płytka" - wykonaj dowolny samolocik, a zauważysz, że przód płata jest zazwyczaj podwójnej grubości. Teraz można delikatnie podgiąć tą górną część, żeby nadać kształt na wzór profilu lotniczego płasko - wypukłego.Od razu siła nośna wzrasta. Cięciwa tego profilu jest stosunkowo duża, co przy małej rozpiętości daje małe wydłużenie. Co za tym idzie duży opór indukowany. Można temu zaradzić na końcach skrzydeł zaginając coś w rodzaju wingletów. Niestety winlety poprawiają charakterystykę aerodynamiczną tylko dla małego zakresu prędkości, więc ich wygięcie trzeba dobrać doświadczalnie.
Co do tego nieszczęsnego kąta natarcia. Od niego zależy siła nośna. W samolociku papierowym mozemy mieć wpływ na jego wartość kombinując wyważeniem i "zaklinowaniem płata" czyli zagięciem skrzydeł pod odpowiednim kątem względem "kadłuba". Środek ciężkości najlepiej regulować zaginaniem dolnej części grubego nosa samolociku (bo to właśnie taki, bez jakiś wymyślnych czubków).
Jeśli ktoś dalej ma wątpliwości co do możliwości uzyskania dość dużej doskonałości papierowych samolocików, zobrazuję anegdotą. Mieliśmy szkolenie z przepisów BHP, które w zasadzie mało było interesujące. Towarzystwo (z 200 osób w 450 miejsccowej sali wykładowej) nudziło się ogromnie i zaczęło samolociki konstruować. Po chwili nad głowami zaczęły przelatywać majestatycznie, z niewielką prędkością samolociki. Nie jeden, nie dwa lecz kilkanaście z kilkudziesięciu zrzuconych z samej góry (czyli z pierwszego piętra na parter, tyle że w sali) dobrnęło do katedry i jeden na niej nawet wylądował. Dopiero wówczas prelegent przerwał czytanie z kartki, rozejrzał się i powiedział: - a tak......zapomniałem że to lotnictwo.*
Pozdrawiam Dino
*) kierunek mechanika, specjalność lotnictwo

To zafalszowuje w druga strone...
Wypuscmy samolot z 2m (wyciagnieta do gory reka). Jego predkosc lotu wynosi ok. 2-3m/s. Jej nabranie wymaga utraty wysokosci rzedu 0.2-0.45m. Zaniza ona pomiar doskonalosci o 10-25%, zaleznie od predkosci modelu.
Jednak z doswiadczenia, taki samolocik wypuszczony bez predkosci poczatkowej, opada w locie nurkowym odpowiednio o 0.5-1m, zyskujac 2x wiecej energii kinetycznej niz potrzeba do ustalonego lotu. Zatem w tym wypadku wynik bedzie zawyzony o mniej wiecej te same 10-25%.
Tak ze prawidlowy wynik mozna uzyskac, mierzac osiagi na naprawde dlugim dystansie i zostawiajac na 'rozbieg' wiecej niz by sie wydawalo.
To powinno wystarczyc :-) Zauwaz jednak, ze przy doskonalosci 15 (jaka podawales) juz z tych 2m samolocik przelecialby metrow 30, czyli wiecej niz rozmiary sali.
Zasieg lotu oczywiscie zalezy. Kat natarcia oczywiscie nie - tak jak pisales. Hm, policzmy. Taki 'zwykly' samolocik robiony wzdluz kartki A4 bedzie mial rozpietosc jakies 15cm, nie wiecej. Dlugosc tyle samo. Chocby nie wiem jak dobrze wypracowywac profil, to minimalny Cx przy tych rozmiarach nie bedzie mniejszy niz 1/50.
Do tego opory szkodliwe: kadluba, wingletow, przedniej czesci skrzydla. Sam kadlub to jakies 2x0.5cm przkroju, nieoprofilowane. Nawet liczac, ze winglety zmniejszaja opor indukowany o 25%, wychodzi doskonalosc max. 6 przy Cz=0.3
Robiac samolocik w poprzek kartki, mozesz zwiekszyc rozpietosc do 25cm. Dawaloby to teoretycznie mozliwosc osiagniecia doskonalosci rzedu 9 - ale IMHO mocno niedoszacowalem opory profilu. Nasze najlepsze konstrukcje mialy 6-7 i to jest dosc realistyczne.
pozdrowienia
krzys
ps. 3 tygodnie studiow na MEiL, potem fizyka :-)

<ciach, bo nie chce mi się teraz tłumaczyć, ale fakt że ciężko to poszacować>
Nigdzie nie twierdziłem, że zbudowałem model o doskonałości 15, tylko że z moich eksperymentów wynika, że możliwe jest zbudowanie takiego. W zadaniu z TMF było ograniczenie, że trzeba użyć kartki A4, a i wtedy człek młody był i głupi, więc nie wiedział, jak się za to zabrać dobrze. Fakt faktem, iż sala na której puszczaliśmy samolociki miała 40m długości, i kilka z nich, wyrzuconych z ręki, przeleciało całe boisko do kosza (czyli jakieś 28 metrów).
Na studiach miałem pomysł, żeby przedmuchać w tunelu taki samolocik, ale się urwał z uchwytu wagi i na szczęście zatrzymał się na kierownicy, bo pewnie bym musiał zamiatać cały tunel. Potem ktoś się zaczął czepiać, że to nie jest w planie zajęć i że księgowość ściga za rachunki za prąd... Ale gdzieś wygooglałem wyniki doświadczeń i autor podaje: Cx=0.07, Cz=0.7 jak byk doskonałość 10. (sorry, ale linka zgubiłem) Z innej beczki możesz zajrzeć do na stronie 7 stoi: "Glide ratios up to 15 achiveable". Czyli jednak da sie.
<ciach>
Całe życie myślałem, że Cx i Cz są empiryczne. Ale może jest jakaś metoda na policzenie z wymiaru charakterystycznego?
ja co prawda gdzie indziej i w efekcie awionika, ale nieco podstaw aerodynamiki mnie próbowali nauczyć.
pozdr
Dino

Bylo jakies ograniczenie na sile wyrzutu? Bo kiedys probowalismy zrobic z kartki A4 cos w rodzaju oszczepu i on lecial najdalej (jak sie do tego silny kolega przylozyl). Szkoda ze sie nie udalo - bardzo ciekawe wyniki moglyby wyjsc!
'A chwal sie pan tez' ;-) Faktem jest, ze modelik zgrabny. Mysmy jednak zostawiali z przodu pionowy 'dziobek', latwiej wypuszczac trzymajac za niego.
Na policzenie nie, ale wymiary i predkosc decyduja o liczbie Reynoldsa, ktora w tym wypadku nie przekracza 30000. Specjalizowane do takich warunkow laminarne profile Epplera maja Cxmin=0.022, przy czym dosc szybko rosnie on przy wzroscie wspolczynnika sily nosnej. Obawiam sie, ze z kartki papieru nie wyjdzie nic nawet w przyblizeniu tak dobrego...
pozdrawiam
krzys

Zgrabny i dosc ladny profil mu sie tworzy .. ale na oko to nie lata duzo lepiej niz inne - ale nie mam sali pod reka :-)
J.