Śruby klasy 5.6, a dyrektywa PED.

Doc snipped-for-privacy@wp.pl.die.spamer.die> napisał(a):

Dorzucę swoje trzy grosze. Zacieranie = tribologia. Dobór odpowiednich materiałów na śruby i nakrętki wynika z dwóch czynników: wytrzymałościowych i tribologicznych (jeśli można tak to nazwać). Materiał nakrętki ze względów wytrzymałościowych zazwyczaj ma o ok 20% większą granicę plastyczności niż wytrzymałość śrub. Na gwint działa ścinanie, docisk i zginanie. Zakłada się, że najbardziej niebezpieczny jest docisk i jeśli gwint wytrzyma siły docisku to i wytrzyma pozostałe obciążenia. Dlatego generalnie gwint ma mieć większą wytrzymałość niż rdzeń śruby. Dlatego też nakrętka ma lepsze własności niż śruba, bo o wiele łatwiej wykryć rozerwanie śruby niż zerwanie gwintu. Ze względów zaś na "zacieranie" dobiera się dwa inne materiały, żeby zmniejszyć to zjawisko. Jednym ze zjawisk może też być zużycie ścierne. Granicą podziału zjawiska zużycia ciernego typu chemiczno-mechanicznego, a mechanicznego jest stosunek twardości metalu zużywanego (Hm) do twardości ścierniwa (Hs). Jeżeli Hm / Hs > 0,6 to zachodzi łagodniejsza postać ścierania (chemiczno mechaniczna). Oprócz tego jeszcze występuje zjawisko frettingu (to bardziej do spoczynkowych połączeń), któremu mozna przeciwdziałać używając dwóch twardych materiałów.

Doc snipped-for-privacy@wp.pl.die.spamer.die> napisał(a):

Jeśli rozmowa już "spełzła" na inny tor, to też mam pytanie, które nurtuje mnie od dawna: dlaczego w połączeniach kołnierzowych powyżej temp.200 (coś koło tego) polskie normy (nie pamiętam numeru) zalecają użycie śrub z przewężoną szyjką? Są to śruby dwustronne do połączeń kołnierzowych. Dwustronne to wiem dlaczego powinno się stosować (bardziej równomierny docisk), ale dlaczego przewężone? Czy to ma związek z relaksacją naprężeń, albo pełzaniem?

No przeciez udarnosc dla materialow spawalniczych to tak naprawde udarnosc probki wycietej z kontrolnej spoiny. Przeciez nikt nie wklada elektrody w mlot charpiego :-) Konrad

"Konrad Anikiel" snipped-for-privacy@gmail.com wrote

Czyzby twoim zdaniem wlasciwosci mechaniczne napawanego metalu roznia sie od wlasciwosci mechanicznych rdzenia otulonej elektrody? A coz mialoby zmienic te wlasciwosci? Czyzby dodatki otuliny :-)

BTW, dlaczego elektroda E7018 -1 przechodzi badania na wytrzymalosc udarowa przy -45 C, a elektroda E7018 nie? Co wiec rozroznia te elektrody?

Alec

Elektrody robi sie z drutu. Ciagnionego, czyli umocnionego przez zgniot. Depozyt stopionego metalu ma strukture odlewu. To ma rozny wplyw na wlasnosci mechaniczne, w zaleznosci od gatunku materialu, ale generalnie pogarszajacy. W szczegolnych przypadkach pogorszenie moze byc zaniedbywalne.

Bladego pojecia nie mam, jestem 1000 mil od swoich ksiazek a nigdy nie zajmowalem sie tym gatunkiem ani ogolnie niskostopowymi stalami. Konrad

Alex Sharon snipped-for-privacy@shaw.ca napisał(a):

Nie dawało mi to spokoju :) Wg PN-EN 13445-5, p.10.2.3.6: "(...) łączniki, zaślepki należy tak ZAPROJEKTOWAĆ, żeby wytrzymały próbę ciśnieniową i nie powinny one stanowić wyposażenia, które ma być dostarczane ze zbiornikiem..."

W dalszej części pisze (jak wspomniał Pan Alex), że części te usuwa się lub znakuje, żeby czasami nie wykorzystać w przyszłości. Natomiast wg normy nie ma zaznaczone, kto stoi po stronie "ZAPROJEKTOWANIA" zaślepki. Więc nie sądzę, żeby w umowie to wykonawca się do tego zobowiązał. I nie ma ani słowa o uszczelce. Dlatego wydaje mi się, że jeśli nie jest to uszczelka, która może ulec zniszczeniu (np. metalowe RTJ itp) i uszczelka ma dobry współczynnik powrotu (moduł Younga dla powrotu) to może być zastosowana ta sama co podczas próby.

Ponieważ temat "umarł" to sam odpowiadam na swoje pytanie: śruby klasy 5.6, 4.6 (tylko te spełniają warunek wydłużenia) wg ISO 898-1, oraz 5.6, 4.6, 6.6 wg PN-82/M-82054 mogą być stosowane w aparatach ciśnieniowych podlegających po PED (97/23/WE). Ale... Śruby wg PN-82/M-82054 muszą mieć przeprowadzone dodatkowo badania na udarność. Oprócz tego śruby o tych klasach mogą być stosowane wyłącznie do połączeń kołnierzowych pracujących w maks. ciśnieniu 1,6 MPa i tem. +200deg.

Fajnie, tylko jeszcze dopisz z czego to wynika. Konrad

Konrad Anikiel snipped-for-privacy@gmail.com napisał(a):

Chyba nie rozumie... Moje pytanie wynikało z błędnego zapisu w normach. Tzn. W normie ISO 898-1 pisało, że śruby 5.6 mogą być stosowane wyłącznie do zbiorników prostych (czyli na powietrze i azot) i w domyśle nie spełniają wymagań dyrektywy 97/23/WE. Zaś w normie PN-EN 1515-1 śruby 5.6 spełniają wymagania dyrektywy 97/23/WE (nie zależnie od parametrów jakie panują w zbiorniku). Zaś w WUDT-UC widniał zapis, że śruby 5.6 można stosować wyłącznie do t=200deg i ciśnienia p=1,6MPa. Ale śruba 5.6 jak się okazuje może być wg ISO (która spełnia dla śrub 5.6 i 4.6 warunek wydłużenia po zerwaniu wg PED, oraz ma gwarantowaną udarność wg PED), lub śruby te mogą być wg PN i te akurat nie spełniają warunku wydłużenia po zerwaniu.

Czyli generalnie mam śrubę o oznaczeniu 5.6 wg dwóch norm, które mają inne wymagania co do samej śruby. Oprócz tego wartości Rp0,2% też jest inna dla tych dwóch norm.

O to chodziło? Czy o skład materiału, sposób badania śruby, wpływ poszczególnych składników na wartości wytrzymałościowe... Bo to mi zajmie trochę czasu, żeby to w tym miejscy wypisać :)

Chodzilo mi o to zebys jednym zdaniem napisal: tak nie mozna bo tu a tu jest to zabronione, a tak mozna, bo tu a tu jest tak a tak napisane. Prosta i krotka forma wypowiedzi czasem pomaga w zrozumieniu :) Konrad

Konrad Anikiel snipped-for-privacy@gmail.com napisał(a):

Wezmę to pod uwagę przy następnej odpowiedzi :)