Starzenie po zgniocie

andie napisał(a): Zjawisko starzenia po zgniocie jest typowe dla miekkich stali, w ktorych wystepuje w probie rozciagania wyrazna granica plastycznosci. Wywoluja je atomy miedzy wezlowe, glownie azotu i wegla, ktore dyfundujac do dyslokacji powoduja ich unieruchomienie (atmosfery Cottrella). Efektem tego jest ponowne wystapienie wyraznej granicy plastycznosci, jednakze przy wiekszym naprezeniu niz mialo to miejsce przy pierwszym odksztalceniu. Podwyzszenie granicy plastycznosci wiaze sie ze wzrostem gestosci dyslokaji podczas pierwszego odksztalcenia. Towarzysza temu wszystkie negatywne efekty zwiazane z nierownomiernym odksztalceniem, a przedewszystkim pojawienie sie na powierzchni pasm Ludersa-Czernowa. Nazwa "starzenie" pochodzi z jednej strony od dosc dlugiego czasu (zwykle kilka dob) jaki uplywa od odksztalcania do chwili pojawienia sie zjawiska, co jest zwiazane z dyfuzyjnym transportem atomow miedzywezlowych do nowych polozen dyslokacji. Czas ten ulega znacznemu skroceniu po podgrzaniu stali do temp. 100-150 C.Z drugiej strony skutkiem starzenia po zgniocie jest umocnienie podobne jak przy starzeniu stopow, ktore jest efektem wydzielania dyspersyjnych czastek z przesyconego roztworu stalego.
cytat z "Materialoznawstwo" Karola Przybylowicza
Pozdrawiam Pikul Bartlomiej

U¿ytkownik "Barteus" snipped-for-privacy@o2.pl napisa³ w wiadomo¶ci news:d029jb$f3a$ snipped-for-privacy@amigo.idg.com.pl... Bardzo dziêkujê
Pozdrawiam andie