z cyklu... jak rozpoznać

szadok napisał(a):

Ja mam maly pomysl, tylko nie wiem jak z jego praktycznoscia, ale do rzeczy : Jesli te rury nie sa wbetonowone lub w jakis inny sposob utwierdzone mozesz policzyc ich objetosc i pomnozyc przez gestosc materialu (raz dla zeliwa ;gęstość żeliwa = 7200 kg/m^3, a raz dla stali 7850 kg/m^3) a na koncu zwazyc Twoje rurki i porownac. Tylko obawiam sie ze roznice moga nie byc znaczaco duze. powodzenia ;)

W wiadomości <f55l13$gr9$ snipped-for-privacy@nemesis.news.tpi.pl> fr33k pisze, co następuje...

niestety, po namyśle stwierdzam, że niedasie ;(

ano nie są. Ale są zalane betonem w środku ;)

Ale, dzięki za pomysł ;)

pzdr, szadok

Oczyś trochę ze rdzy i potraktuj magnesem. Do żeliwnych magnes się nie czepi. Uważa je za niegodne do kontaktów osobistych.

A jak są zabetonowane "we środku" a jest problemem użycia spawarki, to jak co, to może to: cybanty-objomki. W.Kr.

Jezeli ktos zalewal betonem, to stal, a nie zeliwo. Dla ochrony przed korozja (sam tak robilem z moim ogrodzeniem).

pozdrawiam pluton

snipped-for-privacy@gmail.com pisze:

Do zeliwa?? yyyy... do Aluminium to i owszem, ale do zeliwa? Przeciez to takie samo zelazo jak i stal, tylko z nieco wieksza zawartoscia wegla... Nie mam teraz nic pod reka, ale o ile dobrze kojarze to magnes sie zaczepial do kaloryfera :D

Można to sprawdzić metodą " na iskrę" lub przy pomocy palnika acetylenowego. Metoda na iskre polega na porównywaniu iskier powstających podczas szlifowania próbki materiału. Każdy gatunek stali ma swoje specyficzne iskry. Trzeba porownywac iskry z próbki nieznanej ze znanymi. Do skutku. Wymaga to trochę doświadczenia.

Można to sprawdzić także przy pomocy palnika acytelenowego. Stal da się ciąć palnikiem acetylenowym natomiast żeliwo nie. Trzeba pamietać że rura nawet jak bedzie stalowa to jeśli jest zalana betonem to też tnie sie niechętnie. Trzeba usunąc beton ze środka lub prowadzić palnik po stycznej a nie kierować go w strone osi rury czyli betonu. Można uciąc kawałek rury, znależć warsztat z palnikiem acetylenowym. Jeśli go utna to jest stal a jeśli nie to żeliwo.

Bogusław Zając

A z czego są takie rury odlewane? Z szarego żeliwa, albo ze sferoidalnego (czyli też szarego z grubsza). A to jest perlit i sorbit, zawsze z jakimiś śmieciowymi kawałkami czystego ferrytu. Zawsze tam trochę gammy się znajdzie, ale alfa odpowiedzialna za magnetyzm szczerzy kły w każdej żeliwnej rurze :-)

Konrad

KA pisze:

Dzieki! Nigdy o tym nie pomyslalem :) Bede madrzejszy na przyszlosc :) Pozdrawiam

Szczerzy, ale lekko ma stępione, stąd i siła odrywania magnesu jest wyczuwalnie mniejsza. To pozwala wstępnie już rozpozanć stal od żeliwa. A to, że łapie się do zeliwnego kaloryfera to prawda, ale słabiej niż do stalowego elementu. Pozdro. W.Kr.

Normalne... Kaloryfery są grube, więc i tej alfy jest dużo w zasięgu pola magnesu. Ale są pomalowane zwykle wieloma warstwami farby olejnej, a że kształt mają zawiły, to i za każdym razem malujący tej farby nie żałuje- więc do tego żeliwa kawałek od magnesu zwykle jest. A duży neodym to i do ściany sie przyczepi po zewnętrznej stronie :-) Konrad

grubości i kształtu podnoszonych elementów (dla każdego uchwytu podana jest zależność udźwigu od grubości podnoszonych elementów). Dla rur i walców udźwig nominalny jest o 50% mniejszy,

1. wielkości szczeliny powietrznej między powierzchnią uchwytu a podnoszoną powierzchnią (dla każdego uchwytu podana jest charakterystyka udźwigu w funkcji wielkości szczeliny powietrznej),
2. gatunku podnoszonej stali (im większa zawartość żelaza, tym większy udźwig: współczynnik wydajności udźwigu dla stali niskowęglowych to

0,95 ; dla stali wysokowęglowych - 0,90; dla stali niskostopowych - 0,75; dla żeliwa 0,50) Pozdro. W.Kr.

Fajne. Tylko że z żeliwa nie robi się właściwie płaskich płyt, bo po co, skoro prościej walcowaną blachę stalową wziąć. Tak więc rura żeliwna dostanie od tego uchwytu 25%. Gdy jeszcze się uwzględni że to tylko bełkot marketingowy ze stony internetowej (no bo dla jakiej średnicy rury i dla jakiej grubości ścianki te 50% ?) to może wyjść marniutko z tym żeliwem.

Konrad PS Jeszcze w temacie: Kiedyś z odpowiednio wolno schładzanego żeliwa w polu magnetycznym wytwarzano niezłe magnesy stałe. PS2 Szadok, pokaż zdjęcia tych swoich rur tak, żeby było dobrze widać jak są skorodowane- łatwo będzie powiedzieć czy to żeliwo czy stal. PS3 Wiem że podstawy do statywów laboratoryjnych robili z żeliwa, ale super uchwyty magnetyczne do nich raczej niepotrzebne :-)

KA pisze:

albo po przelamaniu takiego slupka - zeliwo lamie sie prostopadle, stal

- gnie sie

W wiadomości <f569m8$qpv$ snipped-for-privacy@news.onet.pl> pluton pisze, co następuje...

Wiesz, nie ręczę za moich przodków i ich pomysły ;p Różne rzeczy robili, niekoniecznie musiały być mądre ;p

pzdr, szadok

W wiadomości <f59egu$7og$ snipped-for-privacy@inews.gazeta.pl> KA pisze, co następuje...

Ok, wieczorkiem, jak wrócę do kompa coś wrzucę ;)

BTW: dzięki za fajną, pouczającą dyskusję ;) pzdr, szadok

Nie masz czego żałować, na materiałoznastwie nie uczą jak odróżnić rurę stalową od żeliwnej. Wystarczy narysować z pamięci wykres żelazo-węgiel, niekoniecznie mając o tym żelazie jakieś pojęcie. Konrad

To teraz tak uczą? W.Kr. Pozdro!

Dnia Wed, 20 Jun 2007 18:16:42 -0000, snipped-for-privacy@gmail.com napisał(a):

Jeszcze trzeba narysowac strukturę stali taką jaka powinna być widoczna pod mikroskopem a nie taką jaką rzeczywiście widać :)

Pozdrawiam,

To akurat jest bardzo mądre zwiększenie wytrzymałości i przede wszystkim sztywności. Pluton nieświadomie zastosował szeroko rozpowszechnioną metodę usztywniania konstrukcji rurowych. Łączy się zamknięte profile tak, żeby tworzyły wewnątrz zamkniętą przestrzeń i zalewa odpowiednim betonem. Otrzymuje się w ten sposób bardzo zacny moduł Younga tam, gdzie trzeba zminimalizować strzałki ugięcia. Konrad