>Tak, zapomniałem napisać zaznaczyć, że siła P jest przyłożona w punkcie
> >x=l/2. Moment gnący który obliczam pochodzi od sił reakcji w podporach.
> >
formatting link
lepszy rysunek.
>
> >Odnośnie zamocowania końców, to nie mam pewności, choć tutaj założyłem, że
> >są to przeguby nieprzesuwne.
>
> Sily R zle zaznaczyles - beda wzdluz struny, z odchylka z tytulu jej
> sztywnosci. A odchylka przy tych parametrach bedzie minimalna.
>
> Normalnie to nie tak bedzie wygladalo - struna sie zegnie na srodku,
> kat bedzie ostry.
> W idealizowanym rozwiazaniu bedziesz mial dwie proste linki bez
> zadnych momentow, lub dwie krzywe lancuchowe jesli dodac ciezar > wlasny.
> W nieidealizowanym trzeba uwzglednic sztywnosc struny.
>
> I ewentualnie policzyc czy sie nie polamie w miejscu przylozenia sily.
> A to z kolei zalezy od sposobu - jest tam ostrze klina czy jakies
> ucho o lagodnym promieniu ..
>
> Tak czy inaczej poczatkowy moment gnacy na srodku to bedzie P/2*x/2
> - sila pionowa w podporze razy ramie. Ten moment albo zegnie material
> i wszystko sie zmieni, albo polamie.
>
> Trzeciej mozliwosci nie widze przy podanych zalozeniach - takich
> materialow na Ziemii nie ma :-)
>
> J.
Jak już tak, to reakcja w podporze ma kierunek struny. Rozkładając ją na równoległą i prostopadłą do prostej łączącej punkty zamocowania mamy dla lewej podpory Ry= R*sin(alfa) i Rx= R* cos(alfa), gdzie (alfa arctg (2f/Lo). Zatem dla lewej podpory składowa pozioma reakcji ma zwrot w lewo. Moment wzglęgem przekroju odległego o x od lewej podpory ( przyjmując układ w którym moment jest dodatni jak kręci zgodniezegarowo) mamy : M = R*x * sin(alfa) - R*f (x)*cos(alfa) - 1/2 q*x^2 gdzie q jest ciężarem jednoskowym struny. f(x) jest strzałką ugięcia w przekroju odległym o x od podpory . A jak sobie przypominam jest to zagadnienie zginania wg teorii II-go rzędu i ma rozwiązanie w funkcjach hiperbolicznych. Zatem jest ta trzecia możliwość. I nie jest to krzywa łańcuchowa z definicji. Pozdrowienia. W.Kr.